حاج آقا

سلام نی نی قشنگم،سلام دلبرکم

این روزها من و پدرت حال خوشی رو نداریم،چرا که جمعه بیست و هفتم آذر ماه نعمت زندگیمون،کسی که چشممون به دعای خیرش بود،کسی که شب عاشورا خوابی برامون دید که نشانه هایی از وجود تو بود و با بغض در گلو برای من تعریفش کرد رو از دست دادیم.

ستار تقوی پدر بزرگ پدرت

آخخخخخخخ که چقدر دلم براش تنگه عزیزم،توی این بیست و هفت ماهی که عروس این خانواده شدم جز مهربونی جز کلام خوش جز خنده رویی ازشون چیزی ندیدم مادر.

وقتی به این دنیا بیایی و بزرگ بشی قطعا از خاطرات حاج آقا برات بیشتر میگم،جز کسانی هستن که دوست دارم راهشون رو سرلوحه زندگی ات قرار بدی،حاج آقا کم کسی نبوده عزیزکم،کسی بوده که زمین مسجد محلشون رو وقف کرده و عزاداری اباعبدالله حسین رو توی محله ای که اون قدیما پر بوده از انسانهای شر و به اصطلاح اراذل اوباش،برپا کرده و برای این مهم سختی هایی کشیده و حرفایی شنیده که فقط خدا میدونه چقدر رنجیده خاطر شده ولی به خاطر رضایت خدا روز به روز سرسخت تر و ثابت قدم تر شده.

چقدر به زندگی حاج آقا چقدر به عقایدش حسودیم میشه،ای کاش میشد من هم میتونستم زندگیم رو بر جلب رضایت خدا قرار بدم نه جلب رضایت خلق خدا

وقتی داشتن خانه آخرت حاج آقا رو میکندن به پدرت گفتم چقدر غصه خونه خریدن میخوریم در حالی که خانه آخرتمون همینه،پس برای چی انقدر سخت زندگی میکنیم و برای رسیدن به خواسته هامون به خدا پافشاری میکنیم و کفر میگیم و در صورت خونه داشتن فخر میفروشیم

ولی خب همه ی اینا در حد حرف هست و متأسفانه به محض خروج از بهشت زهرا همه ی این چیزا یادمون میره و روز از نو روزی از نو

نمیتونم نصیحتت کنم جانانم یعنی در حد نصیحت نیستم ،ولی سعی کن طوری زندگی کنی که تنها و تنها و تنها خدا راضی باشه انشاءلله